Czary zza Tęczowego Mostu : choroba w "Siedmiu sowich piórach" Katarzyny Ryrych

Lektura Siedmiu sowich piór dla rodziców może stanowić rodzaj pomostu, języka przychodzącego z pomocą i przygotowującego do rozmów z dziećmi o chorobie i śmierci. Jeśli wtajemniczenie dzieci w chorobę i śmierć wydaje się wtajemniczeniem w brutalność świata, to literatura może tego typu lęki osłabić, wszak „Pozwala na przepiękne lądowanie na Księżycu w świecie wyobraźni, na dokładne poznanie słonecznych i zachmurzonych krajobrazów – przestrzeni należących do innych, a jednocześnie tak nam bliskich”24. Siedem sowich piór – przynosząc opowieść autentyczną, bezpretensjonalną i optymistyczną – skutecznie oswaja traumatyczną sytuację ciężkiej choroby, a magiczna warstwa książki, otwierając przed dziecięcym czytelnikiem przestrzeń Tęczowego Mostu, odpowiednika Nangijali Astrid Lindgren, koi lęk przed śmiercią.[…